با غمش باز بمان

سر خود را مزن اینگونه به سنگ

دل دیوانه  ی تنها دل تنگ

منشین در پس این بهت گران

مدران جامه جان را مدران

مکن ای خسته درین بغض درنگ

دل دیوانه ی تنها دل تنگ

پیش این سنگدلان قدر دل و سنگ یکی است

قیل و قال زغن و بانگ شباهنگ یکی است

دیدی آن را که تو خواندی به جهان یارترین

سینه را ساختی از عشقش سرشارترین

آنکه می گفت منم بهر تو غمخوارترین

چه دل آزارترین شد چه دل آزارترین

نه همین سردی و بیگانگی از حد گذراند

نه همین در غمت اینگونه نشاند

با تو چون دشمن دارد سر جنگ

دل دیوانه ی تنها دل تنگ

ای دل

ناله از درد مکن

آتشی را که در آن زیسته ای سرد مکن

با غمش باز بمان

سرخ رو با ش ازین عشق و سرافراز بمان

راه عشق است که همواره شود از خون رنگ

دل دیوانه ی تنها دل تنگ

                                                 فریدون مشیری

سرد شدی

به گمانت

من نمی دانم که ازم سرد شدی؟

فکر دوری و جدایی پروراندی و بی روح و بی رنگ شدی؟

چون فاصله بود سخت شدی؟

                     بر دل شیشه اییم سنگ شدی؟

نامهربان سرد شدی

بر تن خسته ی من که فتاده به زمین

                                         برف شدی  

                                                سرد شدی

                                                                                                    duman

                             

سرد شدی

سرد شدی مثل این هوا

مثل این روزها وشبها،

                        سرد سرد سرد ..........

ابری شدی

           لااقل ببار

                            شاید کمی از این غبار کم کنی

 شاید ببینی آنچه پشت این غبار مدت هاست

                                               منتظر دیده شدن ایستاده.

                                                           (نمیدونم از کیه)

سرد می بینم نگاهت را

گر چه می دانم که می خواهی ،کج کنی از عشق راهت را

می پذیرم درد را وقتی ، دوست داری اشتباهت را

نه، تو حالم را نمی دانی ! درد دارد این که ناچاری

از  میانِ راه بشناسی ، دوستانِ  نیمه راهت را

فکر کن دیوانه ای باشی ، غرقِ تنهایی که می گیرد

نیمه شب یک مرد با قلاب  از میانِ  حوض ماهت را

فکر کن در دستِ تقدیری ،  نا گزیر از ماندن و دیدن-

- رنجِ  شطرنجی که یک سرباز، مات خواهد کرد شاهت را

خوب اما دیر فهمیدم، عشق یعنی: خوش، ادا کردن

از سلامِ  اولین دیدار، تا خدا پشت و پناهت را

خیره شو در چشمهایِ من ، تو نگاهت تازگی دارد

تازگی ها  گر چه از تردید ، سرد می بینم نگاهت را

حب حسین

ظهر عاشوراست. اولین روز محرم که شد بخودم گفتم باید تا روزعاشورا یچیزی بنویسم.

بنویسم از حب و ارادتی که نسبت به امام حسین(ع) دارم. در نظرم بود که چون  عشق حسین در دلم بی نهایت است، نوشته ام بهترین نوشته خواهد شد.

اما محرم امسال از هم پاشیدم. خرد شدم و شکستم. تا به امسال از سر جهل، بی راهه رفتم. در خواب غفلت بودم وسرم همچو کبک در برف و خبر نداشتم. منکه همه افتخارم شیعگیه علی بود و همه چیزم حب حسین حال دریافتم هرچه از شیعه بودن فهمیدم غلط بود. آنچه از حب حسین در دل داشتم اشتباه است. شیعه نه آن چیزی است که من هستم. عشق حسین نه آن چیزی است من در دل دارم. شیعگی و عاشقی چیزی دیگر است. من شیعه بودم بی آنکه علی و راه علی را بشناسم. عاشق بودم بی آنکه حسین و راه حسین را بشناسم. من شناخت نداشتم و کور بودم.

وای برمن وای برمن- تا به این روز همه را بر باد دادم.  

با خشونت هرگز ...

سخت آشفته و غمگین بودم…
به خودم می گفتم:
بچه ها تنبل و بد اخلاقند
... دست کم میگیرند
درس ومشق خود را…
باید امروز یکی را بزنم ، اخم کنم
و نخندم اصلا
تا بترسند از من
و حسابی ببرند…
خط کشی آوردم ،
درهوا چرخاندم...
چشم ها در پی چوب، هرطرف می غلطید
مشق ها را بگذارید جلو، زود، معطل نکنید !

اولی کامل بود،
دومی بدخط بود
بر سرش داد زدم...
سومی می لرزید ...
خوب، گیر آوردم !!!
صید در دام افتاد
و به چنگ آمد زود...
دفتر مشق حسن گم شده بود
این طرف، آنطرف، نیمکتش را می گشت
تو کجایی بچه؟؟؟
بله آقا، اینجا
همچنان می لرزید...
پاک تنبل شده ای بچه بد
به خدا دفتر من گم شده آقا، همه شاهد هستند
ما نوشتیم آقا

بازکن دستت را...
خط کشم بالا رفت، خواستم برکف دستش بزنم
او تقلا می کرد
چون نگاهش کردم
ناله سختی کرد...
گوشه ی صورت او قرمز شد
هق هقی کردو سپس ساکت شد...
همچنان می گریید...
مثل شخصی آرام، بی خروش و ناله

ناگهان حمدالله، درکنارم خم شد
زیر یک میز،کنار دیوار،
دفتری پیدا کرد ……
گفت : آقا ایناهاش،
دفتر مشق حسن

چون نگاهش کردم، عالی و خوش خط بود
غرق در شرم و خجالت گشتم
جای آن چوب ستم، بردلم آتش زده بود
سرخی گونه او، به کبودی گروید …..

صبح فردا دیدم
که حسن با پدرش، و یکی مرد دگر
سوی من می آیند...
خجل و دل نگران،
منتظر ماندم من
تا که حرفی بزنند
شکوه ای یا گله ای،
یا که دعوا شاید
سخت در اندیشه ی آنان بودم
پدرش بعدِ سلام،
گفت : لطفی بکنید ،
و حسن را بسپارید به ما

گفتمش، چی شده آقا رحمان ؟؟؟
گفت : این خنگ خدا
وقتی از مدرسه برمی گشته
به زمین افتاده
بچه ی سر به هوا،
یا که دعوا کرده
قصه ای ساخته است
زیر ابرو وکنارچشمش،
متورم شده است
درد سختی دارد ،
می بریمش دکتر
با اجازه آقا …….

چشمم افتاد به چشم کودک...
غرق اندوه و تاثرگشتم
منِ شرمنده معلم بودم
لیک آن کودک خرد و کوچک
این چنین درس بزرگی می داد
بی کتاب ودفتر ….

من چه کوچک بودم
او چه اندازه بزرگ
به پدر نیز نگفت
آنچه من از سرخشم، به سرش آوردم

عیب کار ازخود من بود و نمیدانستم
من از آن روز معلم شده ام ….
او به من یاد بداد درس زیبایی را ...
که به هنگامه ی خشم
نه به دل تصمیمی
نه به لب دستوری
نه کنم تنبیهی

یا چرا اصلا من
عصبانی باشم
با محبت شاید،
گرهی بگشایم

با خشونت هرگز ...
با خشونت هرگز ...
با خشونت هرگز ...

اتفاقی شبیه به این واسه منم افتاد. کلاس پنجم بودم واسه کاری که نکردم کتک مفصلی خوردم. اونروز تمام ساعت مدرسه رو گریه کردم. چون  ضربه های سنگین آقای حسن زاده باعث شد سرم محکم به دیوار بخوره و سردرد گرفتم. امتحان دیکته هم که داشتم. خیلی خودمو واسه امتحان آماده کرده بودم. ولی گریه های بی امانم  سوی  چشمامو گرفته بود. واسه امتحانی که داشتم خرابش می کردم عذاب می کشیدم. آقای حسن زاده فقط گفت برو صورتت رو بشور. جناب آقای حسن زاده اونروز دلمو شکوندی ولی هرجا هستی شاد باش.

منه یار اول

باخ عشقیوه دوشدوم اودایاندیم منه یاراول      یاندیم گئجه گوندوز سنی آندیم منه یار اول

آوازه ی عشقیم یئنه دیلدن دیله دوشودو         غفلتده ایدیم بیردن اویاندیم    منه یار اول

پروانه یه سوردوم اوزامان سن نیه یاندین          آتش یاخار عشق اهلینی قاندیم منه یاراول

یالقیز گئجه لرده منی ای یارگلیب اوخشا         اوخشادئمه سینلرکی اوساندیم منه یاراول

مجنونی گؤروب لیلی فراقینده   غم ائیلر          مجنون   زمانم  کی  دایاندیم   منه یار اول

خاری بوراخ ای گل دئدیلر بولبوله رحم ائت        بولبول  کیمی حسرتلره یاندیم   منه یاراول

                              یالواردی بوجان کی گئدیب اغیار ایله گزمه

                             سندن سورا من  هرکسی داندیم منه یار اول

   Mariya.duzali

شگفتا وقتی که بود...

شگفتا وقتی که بود نمیدیدم

وقتی میخواند نمیشنیدم

 وقتی دیدم که نبود

 وقی شنیدم که نخواند

چه غم انگیز است وقتی که چشمه های سردوزلال

 در برابرت میجوشد

 و میخواند

 و می نالد

 تشنه ی آتش باشی و نه آب و چشمه که خشکید

 چشمه که از آن آتش که تو تشنه ی ان بودی بخار شد

 و به هوا رفت و آتش کویر را تاخت و در خود گداخت

 و از زمین آتش روئید

 و از اسمان آتش بارید

 تو تشنه ی اب گردی

 و نه آتش

 و بعد عمری گداختن از غم نبودن

 کسی که تا بود از غم نبودن تو می گداخت...

                             دکتر شریعتی                                                           

شرط عشق

پیش   از    آنی که  عزادار   محرم باشی

سعی کن درحرم  دوست تو محرم   باشی

خاک ازحُرمت شش گوشه او حُرمت یافت

گر    شوی  خاک رهش   قبله عالم باشی

منزلت  نیست   ترا بی   مدد   مهرحسین

گرچه    موسی شوی  و عیسی مریم باشی

گرچه نیکوست  به اندوه و غمش ناله زدن

سعی کن زینت این روضه و پرچم   باشی

همره  زمزم   اشکی   که   ترا   بخشیدند

می توان   مُحرم     بیت لله   اعظم    باشی

شادی  هر   دوجهانت   بخدا    تأمین  است

گر    در   این ماه عزا همسفرغم    باشی

صاحب بزم حسین است،علی  وزهرا

نکند غافل ازاین محفل  ماتم      باشی

به هماندست  و سروسینه مجروح  قسم

شرط عشق است براین زخم تومرهم باشی

اهل دوزالم

اهل دوزالم

روزگارم بد نیست

خاطراتی دارم

                     خورده هوشی

                                                       سرسوزن عقلی

دوستانی بهتر از نرمی گل

و مامانی که زایید مرا

توی این خواب و خیال

لای حرفها ی  دلم

              من از انتهای قلبم خواهم گفت

                                               یک خدا دارم و بس

اهل دوزال هستم

پیشه ام وراجی ست

گاهگاهی دروغی می بافم

به لطافت لحاف کرسی

می فروشم به شما

                        تا که شاید

                                  دل تنهاییتان تازه شود

                                                      Mariya.duzali

بسیج مدرسه عشق

در مجالی که برایم باقیست

باز همراه شما مدرسه ای می سازیم

که در آن همواره اول صبح

به زبانی ساده

مهر تدریس کنند

و بگویند خدا

خالق زیبایی

و سراینده ی عشق

آفریننده ماست

مهربانیست که ما را به نکویی

دانایی

زیبایی

و به خود می خواند

جنتی دارد نزدیک ، زیبا و بزرگ

دوزخی دارد – به گمانم -

کوچک و بعید

در پی سودایی ست

که ببخشد ما را

و بفهماندمان

ترس ما بیرون از دایره رحمت اوست

در مجالی که برایم باقیست

باز همراه شما مدرسه ای می سازیم

که خرد را با عشق

علم را با احساس

و ریاضی را با شعر

دین را با عرفان

همه را با تشویق تدریس کنند

لای انگشت کسی

قلمی نگذارند

و نخوانند کسی را حیوان

و نگویند کسی را کودن

و معلم هر روز

روح را حاضر و غایب بکند

و به جز از ایمانش

هیچ کس چیزی را حفظ نباید بکند

مغز ها پر نشود چون انبار

قلب خالی نشود از احساس

درس هایی بدهند

که به جای مغز ، دل ها را تسخیر کند

از کتاب تاریخ

جنگ را بردارند

در کلاس انشا

هر کسی حرف دلش را بزند

غیر ممکن را از خاطره ها محو کنند

تا ، کسی بعد از این

باز همواره نگوید: "هرگز"

و به آسانی هم رنگ جماعت نشود

زنگ نقاشی تکرار شود

رنگ را در پاییز تعلیم دهند

قطره را در باران

موج را در ساحل

زندگی را در رفتن و برگشتن از قله کوه

و عبادت را در خلقت خلق

کار را در کندو

و طبیعت را در جنگل و دشت

مشق شب این باشد

که شبی چندین بار

همه تکرار کنیم :

عدل

آزادی

قانون

شادی

امتحانی بشود

که بسنجد ما را

تا بفهمند چقدر

عاشق و آگه و آدم شده ایم

در مجالی که برایم باقیست

باز همراه شما مدرسه ای می سازیم

که در آن آخر وقت

به زبانی ساده شعر تدریس کنند

و بگویند که تا فردا صبح

خالق عشق نگهدار شما

                                                   مجتبی کاشانی

گؤزله ییرم

بئله نقل ائیله ییرلر کی، ایکینجی دنیا محاربه سینین زامانیندا بیر قیز و اوغلانین آراسیندا عشق حکمرانلیق ائدیرمیش.

اوغلان طیاره سوروجوسو اولدوغونا گوره محاریبده ایشتراک ائتمه یه مجبور قالیر.

بو ایکی سئوگیلی بیر-بیرلریندن  آیریلان گون آرالاریندا بیر قرار  توتورلار. فلان تاریخده جمعه گونو فلان یئرده هر ایکیمیز آغ پالتارلارلا و قیزیل لاله گوللرله الیمیزده بیر-بیریمیزین گؤروشونه گله ک.

آیلار کئچیرگونلر اؤتور قرار گونو گلیر چاتیر. قیز آغ گئیینیب بیر دسته لاله گول الینده گئدیر اوغلان دئدیگی مکانا. چوخ گؤزله ییر آما اوغلاندان بیر خبر چیخمیر. قیز اؤز یانیندا گمان ائدیر کی بلکه تاریخی سهو ائتمیشم. اوندا بس گئدیم گلن جمعه گلیم.

ساواشدا اوغلانین طیاره سی وورولور و هیچ واخت قاییتمیر. قیز ایسه عمرونون آخیریناجان هر جمعه  او مکانا گلیب گؤز یاشی یاناغیندا  آغ پالتار اینینده لاله گوللر الینده بئله اوخویارمیش:

سئوگیلیم

     من هله ده

                دایانیب دؤنگه ده یول گوزله ییرم

گوزومو زیلله یه رک او اوزاقلارداسنی ایزله ییرم

ایمانیم وار بونا من

بیلیرم بیر گون سن

بیر پری تک بورونوب آغ ایپه یه

بیر قوجاغ لاله ایله گله جکسن گؤروشه

من او گون اولماسام بوردا اگر

گورمه سن مندن اثر

    قبریم اوسته اک او لاله لری

قوی کؤزه رسین ابدی سئوگی ـحیات آتشی تک

تا کی سئودالی کؤنوللرده اومید شعله چکه

امام زمان(عج)

آیا دئییر لر زنده قالار بیر بشر مین ایل

عمر ائتسه گر یوز ایل اجلی ناگهان گلیر

اما وئریبدیر وعده خداوند لا یزال

بیر گون جهانین عمرو قالا، قان آلان گلیر

بو وعده حقدیر کور اولا گر دیده ی حسود

گر اون مین ایل ده عمر ائده مهدی(عج) جوان گلیر

تایید ائدر مؤکدا اوچ یوز اون اوچ نفر

هر بیر رژیمی باطل ائدن بیر خط نشان گلیر

دونیادا بیرجه باطینه حکم ائیله ین او دور

کیم ظالیم اولسا تیغی اونا جان ستان گلیر

بیز شیعه ییز وار او حضرته عقیده میز

افسوس بیلمه ریک گلیر آیا هاچان گلیر

بیر گون جهان ظلمتی عدل ایله دولدورار

ذلت له دادگاهینا گردن کشان گلیر

سیلی وورانلار عدل ایله سیلی یئیرلر او گون

آللاه الی ایله ظالیمه سیلی ووران گلیر

 ائیلر او منتقم آقا چون کعبدن قیام

جبرئیل سسله نرکی، گلین حق ستان گلیر

اول گلر بقیعه او سلطان خونجگر

سسلر کی، منتقم

آی نه نه"!

 بالان خسته جان گلیر

گیزلین مزاریوی ائده رم ایندی آشکار

هرگون سنین زیارتیوه شیعیان گلیر

هرکیم علی محبدیر نه نه،  محرمدیر قبریوه

تا من وارام زیارتیوه دوستان گلیر

                                           سلیم مؤذن زاده

--------------------------------

ای قلم سوزلریمده اثر یوخ

فاطمه (ع)یوسفیندن خبر یوخ

گلدی بو جمعه ده گئچدی آللاه

گون سایین جمعه ی دیگر اولسون