تو مرگ دلم را ببین و برو

د ربستن پیمان ما تنها گواه ما شد خدا

تا این جهان برپا بود این عشق ما بماند بجا

تمامی دینم به دنیای فانی

شراره عشقی که شد زندگانی

به یاد یاری خوشا قطره اشکی

به سوز عشقی خوشا زندگانی

همیشه خدایا محبت دلها

به دلها بماند به سان دل ما

که لیلا و مجنون فسانه شود

حکایت ما جاودانه شود

تو اکنون ز عشقم گریزانی

غمم را ز چشمم نمی خوانی

از این غم چه حالم نمی دانی

پس از تو بمونم برای خدا

تو مرگ دلم را ببین و برو

چو طوفان سختی ز شاخه ی غم

گل هستیم را بچین و برو

که هستم من آن تک درختی

که در پای طوفان نشسته

همه شاخه های وجودش

زخشم طبیعت شکسته