سو سوی اتاق تو

در بلندترین نقطه ی کوهی ایستاده ام

و به دور دستها می نگرم

در آن دور دستها سو سوی چراغی را می بینم

به گمانم نور چراغ اتاق توست

تو در آنجا نشسته ای

به هر چیز می اندیشی جز من

و این بزرگترین رنج است