می دانم ای نامهربان

می دانم ای آشنای نامهربان

می دانم تو نیز همچون این دل، آرام و قرار نداری

می دانم که نگرانی

برسم نامه های قدیمی می نگارم

"سلام دارم به شما. اگر از حالم پرسی، خوبم. ملالی نیست جز دوریه شما. اینجا بمن خوش می گذرد. کاری جز خندیدن نداریم. اصلا چشمانم با اشک نامأنوس است. اینجا از بس شادیم گذر زمان را نمی دانیم. می خواهم که نگران چیزی نباشی  و این را به یقین بدانی در این گوشه دنیا کسی کنج اتاقی بساط سجاده اش راپهن کرده تا نمازی بخواندو در اختتام آن برای تو دعا کند."

می شنوی؟؟؟؟

دلم با تو سخن می گوید

در گفتگو با من که نامهربان بودی

حال گپ میزنی با دلم

قدری مهربان باش