امید

می شود خسته شد پای پس کشید

می شود بی خیال شد گوشه ای خزید

میشود دل برید نا امید

من ولی بر این امید روشنم در دلم

می شود ایستاد مثل کوه-پایدار

می شود قد کشید مثل سرو-استوار

می شود ره سپرد مثل رود-بردبار

می شود... فقط اگر

فارغ از هرچه یاس هر چه بیم

دل به او دهیم و یک صدا شویم